HJP 0 Hajimemashite はじめまして ขอเล่าเรื่องของตัวเองหน่อยนะครับ
รายการ “ให้ Japanese” พ็อดคาสต์ที่จะสอนศัพท์ภาษาญี่ปุ่นให้ทุกคนครับ สวัสดีครับ ผม ซันชิโร่ ขอทำความรู้จักกับทุกคนไว้ในพ็อดคาสต์นี้ด้วยนะครับ
ขอเล่าเรื่องตัวเองก่อนนะครับ
ผมเกิดที่อำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลา เติบโตมาในครอบครัวที่ชื่นชอบวัฒนธรรมญี่ปุ่นครับ โดยคุณแม่ตั้งชื่อเล่นเป็นชื่อญี่ปุ่นว่า ซันชิโร่ ส่วนคุณพ่อชอบกินอาหารญี่ปุ่นมาก ก็เลยโตมาแล้วชื่นชอบญี่ปุ่นมากจนเพื่อนทุกคนรู้ว่าผมชอบญี่ปุ่นมาก แล้วด้วยทุนเดิมก็ชอบเรียนภาษาต่างประเทศอยู่แล้ว เลยยิ่งชอบมาก ๆ
แล้วเกิดมีความฝันอยากจะไปญี่ปุ่น อยากเสพสื่อภาษาญี่ปุ่น เพราะผมอยากจะลองไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น อยากมีเพื่อนเป็นคนญี่ปุ่น อยากเข้าใจวัฒนธรรมญี่ปุ่น แล้วที่จริงคือตอนเด็ก ๆ อยากเป็นทูตมาก
แต่ด้วยความที่ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวย ที่บ้านยังมีน้องที่ต้องส่งเรียน ก็เลยไม่สามารถใช้ทุนตัวเองไปได้ บวกกับอยู่บ้านนอกนิดนึง จะหาครูสอนภาษาญี่ปุ่นก็ไม่มีคนสอน ก็ได้แต่นั่งเรียนจากอนิเมะ จากเกมส์เอา
แล้วพอเจอครูสอนแต่ละครั้ง แต่ละคนก็สอนไม่นานเพราะมีภารกิจอื่นที่ต้องไปทำ ก็พยายามขยันเรียนจนจำตัวอักษรกับศัพท์ได้นิดหน่อย
แล้วอยู่มาวันนึงก็ได้ยินว่ามีรุ่นพี่ที่โรงเรียนสอบชิงทุนรัฐบาลญี่ปุ่นระดับ ป.ตรี ได้ก็เลยมุ่งมั่นพยายามสอบชิงทุนนี้ให้ได้บ้าง แต่พอสอบดูจริง ปรากฏว่าไม่ผ่านครับ เพราะเราไม่รู้ความสามารถตัวเอง ก็เสียใจมาก แต่ก็ยังสอบเข้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้ แล้วแม่ก็มาชี้ทางว่า ไปตอนนี้ไม่ได้ ก็ไปตอนต่อปริญญาโทก็ได้
พอปี 2554 ก็เข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯ สิ่งแรกที่ทำคือ หาโรงเรียนสอนภาษาที่ใกล้บ้านที่สุด ซึ่งก็ได้ที่โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นของสมาคมนักเรียนเก่าญี่ปุ่นในพระราชูปถัมภ์ แต่เรียนคอร์สเริ่มต้น ใจนึงก็คิดว่าก็ดีนะ ได้ทบทวน แต่อีกใจก็คิดว่าต้องหาที่เรียนที่เหมาะกับความเร็วในการเรียนของเรา เริ่มเรียนไปได้เทอมนึง น้ำท่วมช่วงเดือนธันวาคมครับ ก็เลยกลับหาดใหญ่ แล้วบังเอิญ เจอครูสอนภาษาญี่ปุ่น ก็เรียนตัวต่อตัวเลย ด้วยความเร็วสูงมาก ขยันเรียนมากแบบกลัวว่าชาตินี้จะไม่ได้เรียนอีกแล้ว หลังจากนั้นก็ลงสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่นระดับ N4 หลังจากที่เรียนภาษาญี่ปุ่นแบบตัว ๆ มา 1 เดือนแล้วอ่านเองอีก 2 เดือน ก็เลยทำให้คิดได้ว่า เออ ที่จริงเราเรียนเองก็ได้นี่นา เพราะที่ผ่านมาก็เรียนเร็วมากด้วยการอ่านเอง
รอบต่อมาก็สอบ N3 แล้วก็ผ่าน ทำให้รู้ว่าการเรียนภาษามันไม่ได้ยากนะ แต่ถ้ามีคนคอยชี้แนะให้มันก็ดีนะ โดยเฉพาะการฝึกพูด
พอเรียนมาถึงระดับนี้ก็เลยเกิดแรงฮึดที่จะสอบทุนรัฐบาลญี่ปุ่นอีกรอบ เพราะอยากจะเข้าใจวัฒนธรรมญี่ปุ่น แต่รอบนี้ก็รู้ตัวแล้วว่าเป็นทุนที่แข่งขันกันสูง ก็เลยรู้ว่าต้องเตรียมตัวให้ดี ก็เอากำหนดการมานั่งอ่านเตรียมตัวเลยว่าต้องได้เกรดไม่ต่ำว่า 3.5 แล้วถ้าได้ภาษาญี่ปุ่นก็จะลดหย่อนเกรดได้ ก็เลยตั้งเป้าว่าจะสอบผ่าน N2 ก่อนจบป.ตรี อันนี้คือเป้าหมายในการเรียนที่วางไว้ครับ
แต่การที่มาอยู่จุฬาฯ ก็รู้สึกโชคดีมาก เพราะเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในระดับนึง ทำให้มีโครงการแลกเปลี่ยนเยอะแยะมากมาย ทำให้มีโอกาสไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น หรือแม้กระทั่งต้อนรับเพื่อนชาวญี่ปุ่นครับ ก็เลยได้เรียนรู้ว่า การที่เราพลาดอะไรบางอย่าง อย่างทุนรัฐบาลญี่ปุ่นตอน ป.ตรีไป แล้วเราได้มาอยู่ที่นี่ก็เพราะทุนนั้นมันยังไม่ใช่ของของเรา
เรื่องการเรียนก็ทิ้งไม่ได้ ผมก็ตั้งใจเรียนแน่วแน่มาก แม้เนื้อหาภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกลมันจะหนักหน่วงแค่ไหน เป้าหมายว่าเกรดห้ามต่ำกว่า 3.5 มันค้ำคออยู่ จนในที่สุดก็เก็บเกรดไว้อย่างดีไม่ให้ตกจนรอดพ้นปี 4 มาได้ แล้วก็ได้ทักษะการเรียนรู้ด้วยตนเอง แต่ตรงนี้เป็นบทเรียนของผมคือ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ อยากจะใช้ชีวิตการเรียนกับเพื่อนให้มากขึ้น เพราะมันสนุกกว่า แล้วการได้สอนและเรียนจากเพื่อนเป็นวิธีการเรียนรู้ที่ดีที่สุดเลยครับ ผมพลาดตรงที่อยู่คนเดียวมากเกินไปนี่แหละ
เรียนวิชาภาคไปก็แต่ก็เรียนภาษาญี่ปุ่นไปด้วย เพื่อจะได้สอบระดับ N2 ผ่าน แต่ผมสอบไป 2 รอบแล้วก็ยังไม่ผ่าน ก่อนสอบรอบสุดท้ายก็เลยลงเรียนคอร์สติวสอบวัดระดับ N2 ที่โรงเรียนสอนภาษาวาเซดะ ค่าเรียนก็ตามคุณภาพแหละ แต่สุดท้ายในที่สุดด้วยความไม่ยอมแพ้ก็สอบผ่านจนได้ครับ
เอาล่ะ มาถึงตอนนี้ เกรดพร้อมแล้ว ภาษาก็พร้อมแล้ว พร้อมจะลองสอบชิงทุนรัฐบาลญี่ปุ่นสำหรับนักศึกษาวิจัย (MEXT Scholarship for Research Student) ยังมีความหลังฝังใจ กลัวสอบไม่ผ่าน ก็เลยเตรียมตัวดีขึ้น หาข้อสอบเก่ามาลองทำตาม ในที่สุดก็สอบผ่านข้อเขียนได้ครับ พอตอนสอบสัมภาษณ์ ก็เจอกรรมการเป็นคนญี่ปุ่นหมดเลย ตอนนั้นยังพูดภาษาญี่ปุ่นไม่คล่องมาก ก็พูดภาษาอังกฤษไป แต่ก็ผ่านครับ ด่านต่อมาคือการหาอาจารย์ที่ปรึกษา ก็เจออาจารย์บางคนไม่รับนักเรียนต่างชาติบ้าง แต่สุดท้ายอาจารย์ที่จุฬาฯช่วยเหลือ เลยหาจนได้ครับ หลังจากทำทุกอย่างเสร็จก็รอประกาศผลไป 6 เดือน เคว้งคว้างมาก แต่พอได้ปุ๊บก็ดีใจมากกระโดดโลดเต้น อยากกู่ร้องบอกเย้ ให้ก้องโลกเลย
เล่ามาถึงตอนนี้ ผมก็เรียนภาษาญี่ปุ่นมาได้ 4 ปีแล้ว แล้วก็กำลังจะได้ไปญี่ปุ่นแล้วนะ ถึงแม้จะเรียนมา 4 ปี แต่ก็ยังมีอะไรที่ยังไม่รู้อีกมากมาย ตอนนี้ก็ค่อยสื่อสารในชีวิตประจำวันได้ แต่เรียนภาษาทุกภาษาเลยต้องใช้ความอดทน ตอนนี้ก็ยังสอบไม่ผ่านระดับ N1 ซึ่งเป็นระดับสูงสุดครับ แต่ก็ยังพยายามหาแรงบันดาลในในการเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่เรื่อย ๆ เพราะการเรียนภาษาญี่ปุ่นช่วยให้ผมรู้จักญี่ปุ่นในมุมต่าง ๆ มากขึ้น ตอนนี้ก็ยังพยายามดูข่าวทุกเช้าเพื่อเรียนรู้อยู่ครับ
แล้วเพื่อให้ตัวเองตั้งใจเรียนภาษาญี่ปุ่นจนสอบผ่านระดับ N1 ผมก็เลยทำพ็อดแคสต์ ให้ Japanese ขึ้นมา จะได้ให้กำลังใจ เป็นเพื่อนกับทุกคนที่กำลังเรียนภาษาทุกภาษาเลย โดยเฉพาะภาษาญี่ปุ่น ช่วยกันเรียน แบ่งปันประสบการณ์ต่าง ๆ เทคนิคการเรียน การท่องศัพท์ ที่ทำเป็นพ็อดแคสต์นี้ก็เพราะว่าได้แรงบันดาลใจจากพ็อดแคสต์ “คำนี้ดี” ที่สอนภาษาอังกฤษครับ สำหรับพ็อดแคสต์นี้ก็ตั้งใจว่าจะทำให้ได้อย่างน้อย 365 ตอนภายในปีหน้า ตอนนี้เพิ่งเริ่มทำ อาจจะยังไม่ค่อยคล่องเท่าไร แต่จะพยายามนะครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ แล้วพบกับรายการ “ให้ Japanese” ได้ทุกวันตลอดปีนี้เลยครับ よろしくお願いいたします！（よろしくおねがいします）